Valladolid en Chitchen Itza

Valladolid part one & part two

Stel, je neemt op Lauwe plaats de lijnbus naar Limburg (134km)? Hoe lang ben je dan onderweg?

Wel, wij hebben het voor jullie uitgezocht. We zijn van Celestun naar Valladolid getrokken met de Oriente, de tweedeklasbus. De bus vertrok om 13u30 en we zijn aangekomen om 19u30.

Onderweg: een dolle Mayavrouw die ons omverliep om toch maar eerst uit de bus te kunnen stappen. Telkens opnieuw waren onze gereserveerde plaatsen ingenomen door een van die indianen. Stay cool. Neem dit letterlijk op, want de airco waait boven je hoofd, waardoor Lisa al de hele reis hoofdpijn heeft. Wanneer je je bagage uithaalt, ruikt de ruimte een beetje verdacht. Naar kippenkaka. En dan spot je een kalkoen in het bagagerek. Vreemd genoeg was het dier nog geen roasted chicken, na een busrit van 6u. Gino Kip in Lauwe zou het sneller kunnen doen!

Eindelijk in de jeugdherberg. Op het internet zag het er veelbelovend uit: een zwembad. Nu moet je weten dat Annelies al enkele dagen humeurig liep omdat ze een zwembad wou. En toen bleken we misboekt te hebben: we hadden een hostel in Merida geboekt. Bye bye zwembad. Maar de hostel hier is wel een pareltje,en Annelies heeft zich zelfs over een straathond ontfermd. Je moet dus weten dat Annelies panisch wordt bij ijsblokjes en fruit (alarm alarm kans op bacterien - is this clean?), maar een vuil beest met vlooien noemt ze haar burrito. O, nog iets vergeten: er lopen hier nog twee ratten rond ook, daar is ze ook al vriendjes mee. Twee lelijke Paris Hilton achtige chihuahua·s. Volgens Annelies zonder typische chihuahua-allures.

Valladolid is veel authentieker dan Merida, en ook wel mooier. Je wordt hier als tourist echter heel vuil bekeken en voortdurend aangesproken. Vanochtend bzochten we het stadje, en erna gingen we naar een Aquapark met een veelbelovende zon (het alternatief voor het ontbrekende zwembad) Het bezoekje viel letterlijk in het regenwater. En het personeel van de Acuatica smeerde ons een dure taxi aan en stond ons voortdurend uit te lachen.

En hey, de weersvoorspellingen geven nog 4 dagen regen uit: daar staan we met onze all in in Cancun. We keren dus terug als twee witte oversized kippen...

Groetjes vanuit Valladolid, waar het even gestopt is met regenen

Celestun part two

Celestun part one werd goedgemaakt door een bezoek aan een Nederlander. In zijn restaurant eindelijk eetbare dingen: pannenkoeken met appeltjes en kaneel (heel lekker), spaghetti bolognaise, deftige pina coladas en het eerste niet-analfabetische gesprek sinds onze aankomst in Celestun. Wat moet het hier eenzaam zijn voor deze gestrande Nederlander...

De dag erna gingen we op flamingojacht met een motorbootje a la James Bond. We doken de Mangrove in met enkele bitchy Canadese meisjes maar keerden veilig terug (en de muggen prikten in de bitch, voor 1 keer niet in ons)

We zijn allebei een beetje humeurig en moe, maar vertrekken straks met volle moed naar Vallodolid, waar we drie dagen verblijven. De hostel zag er alleszins veelbelovend uit: Annelies verlangt naar het zwembad, Lisa naar een dalend percentage marginalen.

Tot later!

Celestun part one

Gisteren vierden we onze laatste avond in Merida in Pancho`s en kregen het charmante voorstel van ober Erik om daarna naar een salsafestival te gaan. Leuk dachten we, tot onze prins Erik gedurende de avond wat stalkerig rond onze tafel bleef drentelen en vanachter hoekjes ons in de gaten hield. Het feestje ging niet door. We lieten prins Erik genadeloos, voor de klok het eind van zijn werkshift klokte, achter in de kou.
de 'Hola Chicas, where you from' kwamen ons ondertussen de oren uit en al snel lieten we Merida achter ons in ruil voor het zonnige vissersdorpje Celestun, wat ons een authentiek charmant dorpje leek te zijn volgens de trotters bleek bij aankomst eerder het vakantieoord van onze Freddy de Vadder te zijn. Geen zier te zien, 1 grote vuilnishoop en zandstromen. Great. De hostel bleek rampzalig te zijn. Het vragen naar onze sleutel nam 20 minuten in beslag wegens analfabetisme. In de kamer lacht een loshangende zwierende van aan het plafond naar ons toe alsof hij van ons meteen kipkap zal maken. We gingen op verkenning in het o zo charmante dorp, slopen een hotel binnen met een o zo aantrekkelijk zwembad en als je denkt dat het nu spannend wordt sla je de bal volledig verkeerd.. geen haan die kraaide om de twee ongekende toeristas aan het rand van het zwembad die vol wormpjes zat.
Morgen hebben we een ticket richting: ver weg hier vandaan. We zijn gelukkig.
Er wacht ons nog een boottrip in Flamingo-land in de voormiddag, daarna trekken we verder naar Izamal.
Groeten uit een verlaten prerie-site

Merida -part two

Na een verschrikkelijke nacht trokken we naar Uxmal.
Dit bleek een echte authentieke Indiana Jones decor te zijn. Cardio ten top bij het beklimmen van de tempels: no way dat die miezerige kleine mayamannetjes dit dagelijks deden... wedden dat zij een comfortabele schaduwrijke ingang hadden?

Annelies speelde mensenoffer op de piramide, en algauw kwam de hogepriester eraan, met de nadruk op hoogtes. De priester was wel van nationaliteit veranderd: het bleek een Amerikaanse cowboy te zijn

Vanavond gaan wij nu bij Panchos eten, haha. En onze voorraad pesos wordt kleiner en kleiner...

Hasta la vista

Merida - part one

Na een lange busrit eindelijk in Merida.
Annelies haar enthousiasme was niet zo denderend bij het binnenrijden... ze noemde
Merida het Blankenberge van Mexico
Toch heeft Merida wel degelijk zijn charmes: mooie koloniale gebouwen, parkjes, etc.

Next topic: machomannen die ons naar zogezegde authentieke Mexicaanse markten loodsen.
Het zijn echter heuse Maya supermarkten die op vriendjespolitiek draaien. De Maya-markt was een beetje griezelig, met allerlei beelden en achteraan een dubieuze massagetafel. We vreesden al voor onze organen

De indiaan begon Annelies te versieren met juwelen. Een klein probleem: het juweel leefde en had pootjes. Het was een vergulde scarabee. Toen Annelies over Gaia begon tegen de indiaan, vertelde hij een verhaal over de godin Gaia en hoe de scarabee eigenlijk een prinsesje was. Zucht. Ze hadden beter van de talloze muggen prinsjes gemaakt.

We konden onze indiaan charmeren met verhalen over Tintin en de kristallen bollen...hij lachte maar verstond er niets van

Hij probeerde Annelies een hamaca aan te smeren, omdat je daar goed cuci cuci kunt in doen. Lees hierbij de lokale hamacasutra en je weet wat we bedoelen. Lisa wou hij een hangmat aansmeren omdat het leek alsof ze rugproblemen had.Nice.

Uiteindelijk nam Lisa wraak op het machoras dat blijkbaar niets van haar moet hebben. Ze troggelde de foute indiaan met gouden ketting en stekelhaar een maya-armband voor minder dan de helft van de prijs af.

Savonds naar Pancho cafe: een hele mooie patio met talloze lichtjes en gezellige hoekjes om in weg te dromen. De lekkere schotels deden de Burger King burgers verdampen in onze maag

Terug naar onze hostel dan. Dat was een nachtmerrie. We verdronken in ons eigen zweet. Annelies besloot dan maar in een hamaca in de gang te slapen, waar ze als zwerver werd aanzien door de eigenaar.. leve Merida

Snorkelen in Gran Cenotes