Gisteren vierden we onze laatste avond in Merida in Pancho`s en kregen het charmante voorstel van ober Erik om daarna naar een salsafestival te gaan. Leuk dachten we, tot onze prins Erik gedurende de avond wat stalkerig rond onze tafel bleef drentelen en vanachter hoekjes ons in de gaten hield. Het feestje ging niet door. We lieten prins Erik genadeloos, voor de klok het eind van zijn werkshift klokte, achter in de kou.
de 'Hola Chicas, where you from' kwamen ons ondertussen de oren uit en al snel lieten we Merida achter ons in ruil voor het zonnige vissersdorpje Celestun, wat ons een authentiek charmant dorpje leek te zijn volgens de trotters bleek bij aankomst eerder het vakantieoord van onze Freddy de Vadder te zijn. Geen zier te zien, 1 grote vuilnishoop en zandstromen. Great. De hostel bleek rampzalig te zijn. Het vragen naar onze sleutel nam 20 minuten in beslag wegens analfabetisme. In de kamer lacht een loshangende zwierende van aan het plafond naar ons toe alsof hij van ons meteen kipkap zal maken. We gingen op verkenning in het o zo charmante dorp, slopen een hotel binnen met een o zo aantrekkelijk zwembad en als je denkt dat het nu spannend wordt sla je de bal volledig verkeerd.. geen haan die kraaide om de twee ongekende toeristas aan het rand van het zwembad die vol wormpjes zat.
Morgen hebben we een ticket richting: ver weg hier vandaan. We zijn gelukkig.
Er wacht ons nog een boottrip in Flamingo-land in de voormiddag, daarna trekken we verder naar Izamal.
Groeten uit een verlaten prerie-site
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten