Ons Isla Mujeres-experience liep ondertussen op zijn eind. Onze tweede nacht pocna was al even`over the edge`als de eerste. De meeste ongelukken op Isla Mujeres gebeuren dan ook door lompweg de ochtend nadien over het kerkhof lege Corona extra flesjes te struikelen en elegant op je bek te gaan. De ochtend nadien vertrokken we als twee sadomasochisten op pad richting veerboot met 15 en 20kg op onze verbrande schoudervleugels.. why oh why. we onderstreken hierbij sadomasochisme. Het veerboot-ticket van Miss Bekaert was nog maar enkele seconden bemachtigd en reeds vloog het al gezapig mee op een caraïbisch ochtendbriesje waarna het onverbiddelijk het ruime zop verkoos. Shit. Onze paniek stond nog in zijn kindersandalen toen een heldhaftige Mexicaan, deze keer met Rabo-allures, mijn ticket achterna dook. We zijn de man en de overvloed aan gedubde James Bond films dankbaar.
Zonder al te grote problemen in Tulum aangekomen. We schakelen meteen over van een Temptation Island sfeertje naar een Honeymoondecor. Aangekomen bij onze cabaña staat een man, eind dertig met ontbloot bovenlijf ons warrig aan te staren. De eigenaar. Great. Denk Lost-acteur Jack, vermeng dit met de krankzinnigheid van Crusoe en je hebt de man voor ogen.
We sluiten vrede met onze eiland-bewoner en verkennen onze cabaña. Waikiki-sfeer ten top.
Later op het strand de Canadese wereldreiziger Anthony ontmoet, een beetje wacko in het hoofd en cat-away neigingen..
Later op de avond het sublieme idee een cocktail te gaan drinken in een locale bar.
Al bij de uitgang van onze cabaña overviel de paranoia ons al, geen straatverlichting en teveel struikjes langs de weg jaagden ons terug in onze cabaña.
To be continued.. en foto´s volgen.
XXX
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten