woensdag 14 april 2010
dinsdag 13 april 2010
Valladolid part one & part two
Stel, je neemt op Lauwe plaats de lijnbus naar Limburg (134km)? Hoe lang ben je dan onderweg?
Wel, wij hebben het voor jullie uitgezocht. We zijn van Celestun naar Valladolid getrokken met de Oriente, de tweedeklasbus. De bus vertrok om 13u30 en we zijn aangekomen om 19u30.
Onderweg: een dolle Mayavrouw die ons omverliep om toch maar eerst uit de bus te kunnen stappen. Telkens opnieuw waren onze gereserveerde plaatsen ingenomen door een van die indianen. Stay cool. Neem dit letterlijk op, want de airco waait boven je hoofd, waardoor Lisa al de hele reis hoofdpijn heeft. Wanneer je je bagage uithaalt, ruikt de ruimte een beetje verdacht. Naar kippenkaka. En dan spot je een kalkoen in het bagagerek. Vreemd genoeg was het dier nog geen roasted chicken, na een busrit van 6u. Gino Kip in Lauwe zou het sneller kunnen doen!
Eindelijk in de jeugdherberg. Op het internet zag het er veelbelovend uit: een zwembad. Nu moet je weten dat Annelies al enkele dagen humeurig liep omdat ze een zwembad wou. En toen bleken we misboekt te hebben: we hadden een hostel in Merida geboekt. Bye bye zwembad. Maar de hostel hier is wel een pareltje,en Annelies heeft zich zelfs over een straathond ontfermd. Je moet dus weten dat Annelies panisch wordt bij ijsblokjes en fruit (alarm alarm kans op bacterien - is this clean?), maar een vuil beest met vlooien noemt ze haar burrito. O, nog iets vergeten: er lopen hier nog twee ratten rond ook, daar is ze ook al vriendjes mee. Twee lelijke Paris Hilton achtige chihuahua·s. Volgens Annelies zonder typische chihuahua-allures.
Valladolid is veel authentieker dan Merida, en ook wel mooier. Je wordt hier als tourist echter heel vuil bekeken en voortdurend aangesproken. Vanochtend bzochten we het stadje, en erna gingen we naar een Aquapark met een veelbelovende zon (het alternatief voor het ontbrekende zwembad) Het bezoekje viel letterlijk in het regenwater. En het personeel van de Acuatica smeerde ons een dure taxi aan en stond ons voortdurend uit te lachen.
En hey, de weersvoorspellingen geven nog 4 dagen regen uit: daar staan we met onze all in in Cancun. We keren dus terug als twee witte oversized kippen...
Groetjes vanuit Valladolid, waar het even gestopt is met regenen
Wel, wij hebben het voor jullie uitgezocht. We zijn van Celestun naar Valladolid getrokken met de Oriente, de tweedeklasbus. De bus vertrok om 13u30 en we zijn aangekomen om 19u30.
Onderweg: een dolle Mayavrouw die ons omverliep om toch maar eerst uit de bus te kunnen stappen. Telkens opnieuw waren onze gereserveerde plaatsen ingenomen door een van die indianen. Stay cool. Neem dit letterlijk op, want de airco waait boven je hoofd, waardoor Lisa al de hele reis hoofdpijn heeft. Wanneer je je bagage uithaalt, ruikt de ruimte een beetje verdacht. Naar kippenkaka. En dan spot je een kalkoen in het bagagerek. Vreemd genoeg was het dier nog geen roasted chicken, na een busrit van 6u. Gino Kip in Lauwe zou het sneller kunnen doen!
Eindelijk in de jeugdherberg. Op het internet zag het er veelbelovend uit: een zwembad. Nu moet je weten dat Annelies al enkele dagen humeurig liep omdat ze een zwembad wou. En toen bleken we misboekt te hebben: we hadden een hostel in Merida geboekt. Bye bye zwembad. Maar de hostel hier is wel een pareltje,en Annelies heeft zich zelfs over een straathond ontfermd. Je moet dus weten dat Annelies panisch wordt bij ijsblokjes en fruit (alarm alarm kans op bacterien - is this clean?), maar een vuil beest met vlooien noemt ze haar burrito. O, nog iets vergeten: er lopen hier nog twee ratten rond ook, daar is ze ook al vriendjes mee. Twee lelijke Paris Hilton achtige chihuahua·s. Volgens Annelies zonder typische chihuahua-allures.
Valladolid is veel authentieker dan Merida, en ook wel mooier. Je wordt hier als tourist echter heel vuil bekeken en voortdurend aangesproken. Vanochtend bzochten we het stadje, en erna gingen we naar een Aquapark met een veelbelovende zon (het alternatief voor het ontbrekende zwembad) Het bezoekje viel letterlijk in het regenwater. En het personeel van de Acuatica smeerde ons een dure taxi aan en stond ons voortdurend uit te lachen.
En hey, de weersvoorspellingen geven nog 4 dagen regen uit: daar staan we met onze all in in Cancun. We keren dus terug als twee witte oversized kippen...
Groetjes vanuit Valladolid, waar het even gestopt is met regenen
maandag 12 april 2010
Celestun part two
Celestun part one werd goedgemaakt door een bezoek aan een Nederlander. In zijn restaurant eindelijk eetbare dingen: pannenkoeken met appeltjes en kaneel (heel lekker), spaghetti bolognaise, deftige pina coladas en het eerste niet-analfabetische gesprek sinds onze aankomst in Celestun. Wat moet het hier eenzaam zijn voor deze gestrande Nederlander...
De dag erna gingen we op flamingojacht met een motorbootje a la James Bond. We doken de Mangrove in met enkele bitchy Canadese meisjes maar keerden veilig terug (en de muggen prikten in de bitch, voor 1 keer niet in ons)
We zijn allebei een beetje humeurig en moe, maar vertrekken straks met volle moed naar Vallodolid, waar we drie dagen verblijven. De hostel zag er alleszins veelbelovend uit: Annelies verlangt naar het zwembad, Lisa naar een dalend percentage marginalen.
Tot later!
zondag 11 april 2010
Celestun part one
Gisteren vierden we onze laatste avond in Merida in Pancho`s en kregen het charmante voorstel van ober Erik om daarna naar een salsafestival te gaan. Leuk dachten we, tot onze prins Erik gedurende de avond wat stalkerig rond onze tafel bleef drentelen en vanachter hoekjes ons in de gaten hield. Het feestje ging niet door. We lieten prins Erik genadeloos, voor de klok het eind van zijn werkshift klokte, achter in de kou.
de 'Hola Chicas, where you from' kwamen ons ondertussen de oren uit en al snel lieten we Merida achter ons in ruil voor het zonnige vissersdorpje Celestun, wat ons een authentiek charmant dorpje leek te zijn volgens de trotters bleek bij aankomst eerder het vakantieoord van onze Freddy de Vadder te zijn. Geen zier te zien, 1 grote vuilnishoop en zandstromen. Great. De hostel bleek rampzalig te zijn. Het vragen naar onze sleutel nam 20 minuten in beslag wegens analfabetisme. In de kamer lacht een loshangende zwierende van aan het plafond naar ons toe alsof hij van ons meteen kipkap zal maken. We gingen op verkenning in het o zo charmante dorp, slopen een hotel binnen met een o zo aantrekkelijk zwembad en als je denkt dat het nu spannend wordt sla je de bal volledig verkeerd.. geen haan die kraaide om de twee ongekende toeristas aan het rand van het zwembad die vol wormpjes zat.
Morgen hebben we een ticket richting: ver weg hier vandaan. We zijn gelukkig.
Er wacht ons nog een boottrip in Flamingo-land in de voormiddag, daarna trekken we verder naar Izamal.
Groeten uit een verlaten prerie-site
de 'Hola Chicas, where you from' kwamen ons ondertussen de oren uit en al snel lieten we Merida achter ons in ruil voor het zonnige vissersdorpje Celestun, wat ons een authentiek charmant dorpje leek te zijn volgens de trotters bleek bij aankomst eerder het vakantieoord van onze Freddy de Vadder te zijn. Geen zier te zien, 1 grote vuilnishoop en zandstromen. Great. De hostel bleek rampzalig te zijn. Het vragen naar onze sleutel nam 20 minuten in beslag wegens analfabetisme. In de kamer lacht een loshangende zwierende van aan het plafond naar ons toe alsof hij van ons meteen kipkap zal maken. We gingen op verkenning in het o zo charmante dorp, slopen een hotel binnen met een o zo aantrekkelijk zwembad en als je denkt dat het nu spannend wordt sla je de bal volledig verkeerd.. geen haan die kraaide om de twee ongekende toeristas aan het rand van het zwembad die vol wormpjes zat.
Morgen hebben we een ticket richting: ver weg hier vandaan. We zijn gelukkig.
Er wacht ons nog een boottrip in Flamingo-land in de voormiddag, daarna trekken we verder naar Izamal.
Groeten uit een verlaten prerie-site
zaterdag 10 april 2010
Merida -part two
Na een verschrikkelijke nacht trokken we naar Uxmal.
Dit bleek een echte authentieke Indiana Jones decor te zijn. Cardio ten top bij het beklimmen van de tempels: no way dat die miezerige kleine mayamannetjes dit dagelijks deden... wedden dat zij een comfortabele schaduwrijke ingang hadden?
Annelies speelde mensenoffer op de piramide, en algauw kwam de hogepriester eraan, met de nadruk op hoogtes. De priester was wel van nationaliteit veranderd: het bleek een Amerikaanse cowboy te zijn
Vanavond gaan wij nu bij Panchos eten, haha. En onze voorraad pesos wordt kleiner en kleiner...
Hasta la vista
Merida - part one
Na een lange busrit eindelijk in Merida.
Annelies haar enthousiasme was niet zo denderend bij het binnenrijden... ze noemde
Merida het Blankenberge van Mexico
Toch heeft Merida wel degelijk zijn charmes: mooie koloniale gebouwen, parkjes, etc.
Next topic: machomannen die ons naar zogezegde authentieke Mexicaanse markten loodsen.
Het zijn echter heuse Maya supermarkten die op vriendjespolitiek draaien. De Maya-markt was een beetje griezelig, met allerlei beelden en achteraan een dubieuze massagetafel. We vreesden al voor onze organen
De indiaan begon Annelies te versieren met juwelen. Een klein probleem: het juweel leefde en had pootjes. Het was een vergulde scarabee. Toen Annelies over Gaia begon tegen de indiaan, vertelde hij een verhaal over de godin Gaia en hoe de scarabee eigenlijk een prinsesje was. Zucht. Ze hadden beter van de talloze muggen prinsjes gemaakt.
We konden onze indiaan charmeren met verhalen over Tintin en de kristallen bollen...hij lachte maar verstond er niets van
Hij probeerde Annelies een hamaca aan te smeren, omdat je daar goed cuci cuci kunt in doen. Lees hierbij de lokale hamacasutra en je weet wat we bedoelen. Lisa wou hij een hangmat aansmeren omdat het leek alsof ze rugproblemen had.Nice.
Uiteindelijk nam Lisa wraak op het machoras dat blijkbaar niets van haar moet hebben. Ze troggelde de foute indiaan met gouden ketting en stekelhaar een maya-armband voor minder dan de helft van de prijs af.
Savonds naar Pancho cafe: een hele mooie patio met talloze lichtjes en gezellige hoekjes om in weg te dromen. De lekkere schotels deden de Burger King burgers verdampen in onze maag
Terug naar onze hostel dan. Dat was een nachtmerrie. We verdronken in ons eigen zweet. Annelies besloot dan maar in een hamaca in de gang te slapen, waar ze als zwerver werd aanzien door de eigenaar.. leve Merida
donderdag 8 april 2010
Tulum part four
Volgende dag blut naar Gran Cenotes, een prachtige spelonk met helderblauw water, visjes in alle maten en schildpadjes met scherpe tandjes: Annelies wou enthousiast gaan snorkelen, maar wachtte tot een behulpzame Amerikaan plus kleie Amerikaantjes haar letterlijk bijna in het water duwden. De echte achtieheld echter was Lisa, als een snorkelaar met astma kwam er uit medelijden welgeteld 1 vis voorbij haar bril. Er was aan de cenote ook een soort van kinderboerderij met leuke ezeltjes, pauwen en vooral veel muggen.
Annelies verloor in Tulum haar Isla Mujeres handdoek. In Tulum viel de schade dus nogal mee, als je weet dat ze in Isla haar ferryticket verloor.
Next. dit muffe internetkot verlaten, goedkope pizza eten, soezen op ons privestrand en vertrekken naar Merida
Hasta manana
Annelies verloor in Tulum haar Isla Mujeres handdoek. In Tulum viel de schade dus nogal mee, als je weet dat ze in Isla haar ferryticket verloor.
Next. dit muffe internetkot verlaten, goedkope pizza eten, soezen op ons privestrand en vertrekken naar Merida
Hasta manana
Nieuwe reisroute
Doordat Tulum zo paradijselijk was, ziehier de nieuwe reisroute.
Vrijdag en Zaterdag: Merida
Zondag en Maandag: Celestun
Dinsdag en Woensdag: Vallodolid, twwede dag trekken we naar chichen
Donderdag en vrijdag: "fakken" in Cancun
zaterdag: huiswaarts
Mexicaanse kaart volgt zodat jullie kunnen meevolgen.
Vrijdag en Zaterdag: Merida
Zondag en Maandag: Celestun
Dinsdag en Woensdag: Vallodolid, twwede dag trekken we naar chichen
Donderdag en vrijdag: "fakken" in Cancun
zaterdag: huiswaarts
Mexicaanse kaart volgt zodat jullie kunnen meevolgen.
Tulum part three
In een internetcafe al een uur bezig om foto"s online te zetten... aargh
Verslag van gisteren
De eerste sportactiviteit van het jaar werd een feit: een twee uur durende wandeling over het strand van Tulum, op weg naar de ruïnes van Mujil
Klinkt romantisch, maar in tegenstelling tot de overload aan honemooners werden wijzzelf stilaan not amused. Waarom?
- nat zand vormt een te grote uitdaging voor dames voor wie shoppen de enige cardio-oefeningen betekenen
- net toen Lisa eindelijk erin slaagde zich te oriënteren op de kaart, bleek dat de schaal niet klopte
- rode kreeftenbillen die tegen elkaar aan schuren zijn pijnlijk
Einde van de goedbedoelde wandeling, dan maar per taxi naar Mujil. Vooraleer we aan de eigenlijke ingang aankwamen, passeerden we 2 prachtige Mayaruïnes. Wauw dachten we, maar we moeten voortmaken. Nadat we 40 pesos betaalden kwamen we in een soort van Durbuy voor gevorderden aan. Het bordje waarschuwde voor gevaar, naar meldde dat er instructies zouden volgen. De Mexicaanse klootzakken hadden ladders pijlrecht naar boven gehangen, om op een soort van gammel adelaarsnest uit te komen. Lisa bestief het door haar hoogtevrees, Annelies lachte en stelde weinig gerust.
Het meest hilarische was. na het adelaarsnest volgde jungle en dan niets behalve leurders die ons in een motorboot over de lagune wilden krijgen. De tempels aan het begin waren blijkbaar de hoofdrolspelers. we hadden we bijgevolg gratis kunnen bezoeken. Merde
Op weg naar Tulumruines aten we een goedkoop stuk pizza. Even was Belgie niet ver verwijderd, er hing een bordje met Belgische Mechelse herder te koop. Bij de ruines opnieuw een Mexicaanse leurder die ons 602 pesos ging aftroggelen in plaats van 51. Prijsverschil door een tourguide. Lisa was even alle geldbeluste Mexicanos beu, en zei vol zelfvertrouwen: I"m a historian, I don"t need a tourguide. De kerel werd zo rood als een Meixcaanse peper en brulde: "well, I"m a history student too. Do you really know the truth about the ruines+ No, all you know is stuff about wikipedia and you European history, but it"s all lies, lies, lies. You think the Maya were violentm were only tribal dummies, but they were a very powerful people until you arrived"
De Mexicaanse overhete calimero had ons letterlijk in ruinestenen doen opgaan. Toch namen we de tourguide niet. En we namen zelfs wraak: ze rekenden slechts 1 ticket aan. hahaha revenge
De ruines waren imposant en de architectuur en het concept deden denken aan Griekse en Romeinse tempels. En er waren overal kleine draakjes
Eenmaal aangekomen in de cabana kregen we het goede nieuws dat we nog een nacht konden blijven,woehoe. We stippelden een nieuwe reisroute uit, meer hierover in het volgende bericht.
We vierden het met chocopops. Annelies gedraagde zich als een landlopere en viste een lepel uit de vuilbak. Haar excuus: Lisa had zogezegd haar lepel weggegooid
Om 8u planden we een diner bij kaarslicht in een strandrestaurant, deels gesponsord door de calimero van Tulum. Het was lekker, we hadden een echte meisjesavond, maar verslikten ons in de pina coladas toen we de rekening kregen
Hasta la vista
Verslag van gisteren
De eerste sportactiviteit van het jaar werd een feit: een twee uur durende wandeling over het strand van Tulum, op weg naar de ruïnes van Mujil
Klinkt romantisch, maar in tegenstelling tot de overload aan honemooners werden wijzzelf stilaan not amused. Waarom?
- nat zand vormt een te grote uitdaging voor dames voor wie shoppen de enige cardio-oefeningen betekenen
- net toen Lisa eindelijk erin slaagde zich te oriënteren op de kaart, bleek dat de schaal niet klopte
- rode kreeftenbillen die tegen elkaar aan schuren zijn pijnlijk
Einde van de goedbedoelde wandeling, dan maar per taxi naar Mujil. Vooraleer we aan de eigenlijke ingang aankwamen, passeerden we 2 prachtige Mayaruïnes. Wauw dachten we, maar we moeten voortmaken. Nadat we 40 pesos betaalden kwamen we in een soort van Durbuy voor gevorderden aan. Het bordje waarschuwde voor gevaar, naar meldde dat er instructies zouden volgen. De Mexicaanse klootzakken hadden ladders pijlrecht naar boven gehangen, om op een soort van gammel adelaarsnest uit te komen. Lisa bestief het door haar hoogtevrees, Annelies lachte en stelde weinig gerust.
Het meest hilarische was. na het adelaarsnest volgde jungle en dan niets behalve leurders die ons in een motorboot over de lagune wilden krijgen. De tempels aan het begin waren blijkbaar de hoofdrolspelers. we hadden we bijgevolg gratis kunnen bezoeken. Merde
Op weg naar Tulumruines aten we een goedkoop stuk pizza. Even was Belgie niet ver verwijderd, er hing een bordje met Belgische Mechelse herder te koop. Bij de ruines opnieuw een Mexicaanse leurder die ons 602 pesos ging aftroggelen in plaats van 51. Prijsverschil door een tourguide. Lisa was even alle geldbeluste Mexicanos beu, en zei vol zelfvertrouwen: I"m a historian, I don"t need a tourguide. De kerel werd zo rood als een Meixcaanse peper en brulde: "well, I"m a history student too. Do you really know the truth about the ruines+ No, all you know is stuff about wikipedia and you European history, but it"s all lies, lies, lies. You think the Maya were violentm were only tribal dummies, but they were a very powerful people until you arrived"
De Mexicaanse overhete calimero had ons letterlijk in ruinestenen doen opgaan. Toch namen we de tourguide niet. En we namen zelfs wraak: ze rekenden slechts 1 ticket aan. hahaha revenge
De ruines waren imposant en de architectuur en het concept deden denken aan Griekse en Romeinse tempels. En er waren overal kleine draakjes
Eenmaal aangekomen in de cabana kregen we het goede nieuws dat we nog een nacht konden blijven,woehoe. We stippelden een nieuwe reisroute uit, meer hierover in het volgende bericht.
We vierden het met chocopops. Annelies gedraagde zich als een landlopere en viste een lepel uit de vuilbak. Haar excuus: Lisa had zogezegd haar lepel weggegooid
Om 8u planden we een diner bij kaarslicht in een strandrestaurant, deels gesponsord door de calimero van Tulum. Het was lekker, we hadden een echte meisjesavond, maar verslikten ons in de pina coladas toen we de rekening kregen
Hasta la vista
woensdag 7 april 2010
Lisa en Annelies go Tiki Tiki
Ons Isla Mujeres-experience liep ondertussen op zijn eind. Onze tweede nacht pocna was al even`over the edge`als de eerste. De meeste ongelukken op Isla Mujeres gebeuren dan ook door lompweg de ochtend nadien over het kerkhof lege Corona extra flesjes te struikelen en elegant op je bek te gaan. De ochtend nadien vertrokken we als twee sadomasochisten op pad richting veerboot met 15 en 20kg op onze verbrande schoudervleugels.. why oh why. we onderstreken hierbij sadomasochisme. Het veerboot-ticket van Miss Bekaert was nog maar enkele seconden bemachtigd en reeds vloog het al gezapig mee op een caraïbisch ochtendbriesje waarna het onverbiddelijk het ruime zop verkoos. Shit. Onze paniek stond nog in zijn kindersandalen toen een heldhaftige Mexicaan, deze keer met Rabo-allures, mijn ticket achterna dook. We zijn de man en de overvloed aan gedubde James Bond films dankbaar.
Zonder al te grote problemen in Tulum aangekomen. We schakelen meteen over van een Temptation Island sfeertje naar een Honeymoondecor. Aangekomen bij onze cabaña staat een man, eind dertig met ontbloot bovenlijf ons warrig aan te staren. De eigenaar. Great. Denk Lost-acteur Jack, vermeng dit met de krankzinnigheid van Crusoe en je hebt de man voor ogen.
We sluiten vrede met onze eiland-bewoner en verkennen onze cabaña. Waikiki-sfeer ten top.
Later op het strand de Canadese wereldreiziger Anthony ontmoet, een beetje wacko in het hoofd en cat-away neigingen..
Later op de avond het sublieme idee een cocktail te gaan drinken in een locale bar.
Al bij de uitgang van onze cabaña overviel de paranoia ons al, geen straatverlichting en teveel struikjes langs de weg jaagden ons terug in onze cabaña.
To be continued.. en foto´s volgen.
XXX
Zonder al te grote problemen in Tulum aangekomen. We schakelen meteen over van een Temptation Island sfeertje naar een Honeymoondecor. Aangekomen bij onze cabaña staat een man, eind dertig met ontbloot bovenlijf ons warrig aan te staren. De eigenaar. Great. Denk Lost-acteur Jack, vermeng dit met de krankzinnigheid van Crusoe en je hebt de man voor ogen.
We sluiten vrede met onze eiland-bewoner en verkennen onze cabaña. Waikiki-sfeer ten top.
Later op het strand de Canadese wereldreiziger Anthony ontmoet, een beetje wacko in het hoofd en cat-away neigingen..
Later op de avond het sublieme idee een cocktail te gaan drinken in een locale bar.
Al bij de uitgang van onze cabaña overviel de paranoia ons al, geen straatverlichting en teveel struikjes langs de weg jaagden ons terug in onze cabaña.
To be continued.. en foto´s volgen.
XXX
maandag 5 april 2010
Hicking in leguanenland, isla mujeres part two
Ola guapas,
Dacht je dat temptation island in Belgie - denk Gringo - er over ging? Wel, dan ben je nog niet in de Pocna Hostel in Isla Mujeres geweest.
Ten eerste, de dresscode. Stylish slutty meets wannabe alternatieve backpackers maar getooid in bellerose, lancome mascara en loreal -want ik ben het waard haar- De heren zijn even erg. Met een lacoste baai en een broek van chipy, iederjen is zot van mie.
Ten tweede, het ultieme streven. Probeer zo snel mogelijk iemand van het andere geslacht in de veel te kleine, openbare, slechtruikende, volledig doorzichtige kamers te krijgen
Ten derde, hou Lisa en Annelies gedurende een hele nacht wakker met foute mexicaanse muziek, denk britney en madonna maar dan in het spaans gekweeld met bijhorende castagnetten.
Soit, na 1 uur te hebben geslapen trokken we naar een local herbergje waar we overheerlijke bananenpannenkoeken en ijskoude chocolademelk dronken. Lisa haar drang naar ochtendlijk voedsel werd gelukkig gestild. Daarna naar het strand. Prachtig, op het gemak. Tot een compleet foute ober kwam aanzetten. De dialoog - denk er een Spaans jommekesaccent bij van onze kant, en Manuel Engels van de andere kant -
Wat ies your name?
Lisa and Annelies
Annielies
No Anne Lies
Ok, Annalisa. My name is Lionel Richie
Well, you are well conserved to be Lionel Richie
I can do all night long...
Even genoeg van overbehaarde, geelbruine machomannen. We trokken al liftend landinwaarts op zoek naar schildpadden en dolfijnen. We werden eerst opgevist door Javier, die beweerde de nieuwe major van Isla Mujers te worden - duidelijk last van het Napoleonsyndroo;. Onderweg kwamen we bange leguanen tegen met scherpe tandjes
Toen we de schildpadjes met duidelijk gevangenisangsten hadden bezocht, kregen we een lift van drie vrolijke Amerikanen in een golfkarretje.. hilarisch
Nog meer hilarisch was het wanneer ons Annelies hen verkondigde - o you speak very well English.- Antwoord, girl we come from L.A., California
Nu niet meer oversized wit, maar als een kameleon in de kreeftenbak gedoken. It hurts
Hasta la vista
zondag 4 april 2010
lisa en annelies go carribean
Eerste bevinding, Washingtonse bedden slapen lekker en wakeupcalls zijn annoying
Samen met een heuse airportcrew om 5u snachts naar de luchthaven vertrokken
Het vliegtuig vloog op zijn mexicaans, traag en wispelturig
Hoe Isla Mujeres is? Denk Johnny in Pirates, en vervang de rum door cocktails in promotie
Nadeel aan dit alles, een qwerty toetsenbord met toetsen die een eigen leven leiden, en een jongen met moordneigingen die ons van de pc wil sleuren.. ai ai caramba
voor de rest, turquoois water, strooien hutjes, en boze mexicanen die ons van strandstoelen wegjagen. Betalen? excuseer, pardonnez moi, je ne comprends pas
leve het uitspelen van onze vrouwelijke charmes, alhoewel, we zijn net twee oversized witte kippen tussen gestroomlijnde, bruingebakken, meisjes die net uit de nieuwe mer du nord campagne zijn weggelopen.. who cares, wij hebben de gekheid en megalomanie van onze jack sparrow hah
up for tomorrow, isla mujeres part two, met annelies die wil zwemmen tussen de dolfijnen, en lisa die deze vissen ongedierte vindt
Samen met een heuse airportcrew om 5u snachts naar de luchthaven vertrokken
Het vliegtuig vloog op zijn mexicaans, traag en wispelturig
Hoe Isla Mujeres is? Denk Johnny in Pirates, en vervang de rum door cocktails in promotie
Nadeel aan dit alles, een qwerty toetsenbord met toetsen die een eigen leven leiden, en een jongen met moordneigingen die ons van de pc wil sleuren.. ai ai caramba
voor de rest, turquoois water, strooien hutjes, en boze mexicanen die ons van strandstoelen wegjagen. Betalen? excuseer, pardonnez moi, je ne comprends pas
leve het uitspelen van onze vrouwelijke charmes, alhoewel, we zijn net twee oversized witte kippen tussen gestroomlijnde, bruingebakken, meisjes die net uit de nieuwe mer du nord campagne zijn weggelopen.. who cares, wij hebben de gekheid en megalomanie van onze jack sparrow hah
up for tomorrow, isla mujeres part two, met annelies die wil zwemmen tussen de dolfijnen, en lisa die deze vissen ongedierte vindt
zaterdag 3 april 2010
A. en L. say hello from Washington!
Zonder kleerscheuren in Washington geraakt .. dromerige Annelies ging wel niet in op autistische Lisa haar verzoek om toch nog eens te checken of er extra visums nodig waren voor VS.. uiteindelijk alles goed afgelopen! We hebben er zelf een nieuwe buddy op Zaventem bij!
De kennismaking met Amerika was nice: per cab naar de hoofdstad getrokken, die heel aangenaam en proper was.. er hing een hele positieve vibe (later foto"s)en heel wat prachtige kerselaren... die geur!!!Zalig, soms sneeuwde het roze parfumvlokjes!
Ondertussen 24u wakker, morgen om 4u vertrekken richting Cancun en richting zon
Slaapzacht!
De kennismaking met Amerika was nice: per cab naar de hoofdstad getrokken, die heel aangenaam en proper was.. er hing een hele positieve vibe (later foto"s)en heel wat prachtige kerselaren... die geur!!!Zalig, soms sneeuwde het roze parfumvlokjes!
Ondertussen 24u wakker, morgen om 4u vertrekken richting Cancun en richting zon
Slaapzacht!
vrijdag 2 april 2010
Heading for Washington DC. Hello America!
Nog enkele uren liefste dierbaren, en wij vertrekken richting Washington DC.
Waarom rechtstreeks naar Mexico vliegen als je het ook met tussenstops kan doen ;)
DC here we come!
Uiteraard gaan we voor niets minder dan een meet en greet met Herr Obama.
Tot snel
kussen
2 gigantische rugzakken met vrouwelijke aanhangsels.
Waarom rechtstreeks naar Mexico vliegen als je het ook met tussenstops kan doen ;)
DC here we come!
Uiteraard gaan we voor niets minder dan een meet en greet met Herr Obama.
Tot snel
kussen
2 gigantische rugzakken met vrouwelijke aanhangsels.
zaterdag 27 maart 2010
Abonneren op:
Posts (Atom)
